can / can not

Een van het grootste verschil tussen Singapore/Hong Kong/Azie en Nederland is dat men in Nederland veel meer een "kan-niet" cultuur heeft. Hoe associaal, inconsiderate en ignorant chinezen zijn, alles kan als je maar betaald.


Wil je ergens tussen 2 haltes uitstappen, prima je hebt toch voor de hele rit betaald. Terwijl een buschauffeur in Nederland hooguit zou zeggen nee sorry, staat in de protocolen dat ik dat niet mag doen.

Wil je een omelet zonder eigeel? Wederom hier in Azie vinden ze dat prima je hebt toch betaald voor een heel ei. Maar om de een of andere bizarre manier zijn de chefs in NL daar nooit toe bereid. Verkopen ze in NL een broodje salami en een broodje kaas en vraag je dan om een broodje salami én kaas dan krijg je zowiezo een "dat verkopen we niet".

In Nederland zijn verkopers zich veeeeel minder bewust dat elke klant inkomen is. Hier werken veel salesforces op basis van commissie, wat erop neer komt dat als jij make-up koopt de verkopers veeeel aardiger zijn (tegen over het kapsones gedrag bij ici paris xl) omdat ze weten dat het geld wat in jouw portomonee zit hun geld kan worden, zodat ze weer een familie kunnen voeden.

Hier zullen ze ook niet zo snel zeggen de winkel is dicht terwijl ze in NL al om 17.45 aan het opruimen zijn. Die ene laatste klant kan namelijk toch nog een hoop geld opleveren.

Nederland zou iets meer van het kapitalisme moeten afstappen en het meer van de profit terug laten vloeien naar het personeel. Verkopers zouden hun kapsones en arrogantie thuis moeten laten, want laten we eerlijk zijn: je verdient het minimum inkomen dus je hebt echt 0 reden om te denken dat je superieur bent.

Lets change it to a can-do country and I be willing to invest in our economy xD