Het afgelopen jaar heb ik meerdere vriendschappen vaarwel gezegd omdat ik persoonlijk (hoe egoïstisch het ook klinkt) er NIKS uit haalde.. Iedereen heeft wel een vriend/vriendin in zijn/haar vriendenkring waarbij het altijd alleen maar DRAMA is. En nu ben ik niet het soort vriendin die bij het minste en geringste toedeledoki zegt, maar als dezelfde drama zich elke week/maand in een andere setting afspeelt dan word het moeilijk voor mij om gefixeerd te blijven.. Ik wil het beste uit het leven halen en dat betekent dus ook dat ik uit alle situaties die zich in mijn leven bevinden ervaring wil opdoen. En dat betekent dus ook dat ik graag mensen om mij heen heb waarvan ik kan leren en/of mensen die samen met mij willen groeien.. Mensen die je terugtrekken naar een level die je al lang bent gepasseerd (maar die overigens zelf volledig content zijn op het niveau waar ze zich bevinden) moet je laten gaan.. Het is niet eerlijk tegenover jezelf en tegenover je acquaintance..
Maar de vrienden die zich nog wel in mijn kring bevinden.. Het zijn stuk voor stuk bloedmooie mensen (zowel innerlijk als uiterlijk) maar nu ik hier ben en in 3e persoon vriendschappen kan analyseren vraag ik me af met wie ik zij aan zij door het leven zal gaan..
Vriendschappen waarvan ik het niet perse had verwacht worden alleen maar intenser zelfs met de verschrikkelijke afstand tussen ons in. Maar er zijn ook vriendschappen waarvan ik had gedacht dat ze never nooit op te breken zouden zijn, maar als je dan in je eentje in Azië zit ze toch niet zo sterk bleken te zijn als je had gehoopt.. Moet ik achter een vriendschap aan rennen die al aan het vergaan is? Zal het vanouds zijn als ik weer terug ben? Kan ik daar genoegen mee nemen? Time will tell..
Maar (on a much lighter note) er zijn ook vriendschappen die gebaseerd zijn op een uit het oog uit het hart verdrag.. Mensen waarvan ik bij voorbaat al weet en wist dat ik niet veel van ze zou horen nu ik hier zit, maar waar ik ook niks van hoor als het tentamentijd is/vriendje-vriendinnetje tijd/druk met werk tijd etc.. Maar bij deze groep weet ik, vol vertrouwen zeg ik dit, dat zodra ik ze weer zie na de eerste zoen op de wang het weer 100% vanouds is. En ik verheug me nu alweer erop om ze te zien..
Guys/Girls please share, how do you feel about friendship?
xoxo
2 reactions:
Helemaal waar!
Door een tijdje weg van iedereen te zijn weet je precies wie je vrienden zijn en wie niet. Had het al toen ik verhuisde richting Den Haag en heb t nu helemaal :)
En het mooist is dan ontdekken dat er vrienden zijn, met wie je dacht een 'casual friendship' te hebben, die blijken ineens dat ze er ECHT voor je zijn en werkelijk geïnteresseerd in hoe het met je is daar aan de andere kant van de wereld...
Ik vind het heerlijk!
En de 'vrienden' waar je meer van had verwacht... ach, laten we eerlijk zijn... deep deep down inside verbaast het je niet echt en wist je het waarschijnlijk wel onbewust wel...
If not, dan is het pijnlijk... Maar gelukkig zijn we bewust genoeg van wie we zijn en weten we dat we die mensen in ons leven niet zullen missen...
Het klinkt altijd zo slecht, dat hele verhaaltje van je over; de vriendschappen waar je niet uithaalt wat je verdient, maar het is gewoon waarheid! Ik voel me soms ook een bitch als ik t weer eens zeg, maarja... niks aan te doen... Ik lees nu een boek: 'De ideale vrouw is een BITCH!'. Helemaal waar, en niet alleen in de liefde, maar ook in andere aspecten van het leven. Haal eruit wat eruit te halen valt, en als je dat wilt doen met people who slow you down, dan is dat wat je moet doen. If not, dan ben je een bitch...
That's life...
En ik kan er wel mee leven :)
i know, we're totally on the same page about this! being away from home, away from my comfort zone did make me realize a lot..
khoop dat je het ook nog steeds zo naar je zin hebt aan de andere andere kant van de wereld. ik ga straks weer naar jakarta toe om geen rijst bij de mac te eten..
xoxo
Post a Comment